Wiersze

• Baczki i broda
  Andrzej Waligórski
   
   
  Na wiosnę wszystko lepiej rośnie,
  wszystko rozwija się z kopyta.
  Fryzjer klienta grzecznie pyta:
  - Baczki, pan, prosto chcesz czy skośnie?
   
  Więc żądaj - skośnie albo prosto,
  na wiosnę wszystko pięknie kwitnie,
  fryzjer, chwyciwszy brzytwę ostrą,
  i tak jak zechce baczki przytnie!
   
  Kwitną krokusy i forsycje,
  wkrótce popłynie woń akacji,
  fryzjer jest panem sytuacji
  i ma fryzjerskie swe ambicje.
   
  Ogranicz krzyki i protesty,
  wróciły grzdyle i rybitwy,
  opanuj zbyt gwałtowne gesty,
  fryzjer ma, a ty nie masz brzytwy.
   
  Może ci przyciąć nawet w ząbki
  albo nos urżnąć w jednej chwili,
  na piękne wczasy do Porąbki
  ci się wybiorą, co przeżyli.
   
  Fryzjer ma własną swą manierę,
  styl, z którym w zgodzie wszystko czyni!
  Patrz, na ulicach tyle mini...
  Poprawisz baczki polsilverem!
   
  Smukłe dziewczęta mkną po bieżni,
  świat aż pęcznieje od urody,
  wszyscy od brzytwy-śmy zależni
  z wyjątkiem tych, co mają brody,
   
  a w brodach tajemnice skryte.
  I fryzjer gapi się ponuro,
  Gdy brodacz staje przed razurą
  Niczym komandos wśród szarytek.
   
  I przez lustrzaną taflę szyby
  jeden drugiemu w oczy patrzy,
  a fryzjer wzdryga się jak gdyby...
  i czuje się jak gdyby słabszy.
   
  A kaczki się pluskają w wodzie,
  a ciepły wiatr nad miastem wieje,
  a za optymizm i nadzieję
  baczki składają ukłon brodzie.