Wiersze

• Na południe
  Guillaume Apollinaire
  Zenit
        Cały ten żal
              I te ogrody wszędzie
  Żaba tu moduluje czuły pokrzyk nieba
  Łania ciszy spłoszonej znika w bystrym pędzie
  Słowik w męce miłosnej na różanym śpiewa
  Krzyku twego ciała gdzie zrywałem róże
  Nasze serca kołyszą się na pniu granitu
  Po drodze w naszych oczkach rozkwitłe i duże
  Spadły z pnia z pnia ścielące się kielichy kwiatu