Wiersze

• Rada
  Jan Kasprowicz
   Starzec, któremu wyżarło już oczy
  Patrzenie w przyszłość służebną, rzekł, w drogę
  Puszczając syna: — Jedną dać ci mogę
  Radę — posłuchaj: zawsze bądź ochoczy,
  Mój arcybłaźnie, siadać na krawędzi
  Stołka — z szacunku dla wielkiej hołoty,
  Co społecznością zwie się, lecz w zaloty
  Niechaj cię zbytnia pochopność nie pędzi
  Ku prezydentom jej czci, ku marszałkom
  I ku ministrom jej honoru: pałką
  Wal tych obrońców moralności... Jeśli
  Ta, którąś uczcił, obrazi się za to,
  Ciesz się: nadchodzi miłościwe lato,
  Co ciebie, pana, z rzędu sług wykreśli.