Wiersze

• 17 IX
  Zbigniew Herbert
  Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
  a droga którą Jaś Małgosia dreptali do szkoły
  nie rozstąpi się w przepaść
  
  Rzeki nazbyt leniwe nieskore do potopów
  rycerze śpiący w górach będą spali dalej
  więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu
  
  Ale synowie ziemi nocą się zgromadzą
  śmieszni karbonariusze spiskowcy wolności
  będą czyścili swoje muzealne bronie
  przysięgali na ptaka i na dwa kolory
  
  A potem tak jak zawsze - łuny i wybuchy
  malowani chłopcy bezsenni dowódcy
  plecaki pełne klęski rude pola chwały
  krzepiąca wiedza że jesteśmy - sami
  
  Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
  i da ci sążeń ziemi pod wierzbą - i spokój
  by ci co po nas przyjdą uczyli się znowu
  najtrudniejszego kunsztu - odpuszczania win