Wiersze

• Lekcja anatomii
  Mariusz Parlicki
  Gdy anatomię poznawałem
  z czaszki na lekcję przyniesionej,
  to nie o kościach tych myślałem
  lecz o Arkadii utraconej
  
  Myślałem wtedy o Adamie,
  o Ewie pięknej jak Pandora,
  stawiałem sobie wciąż pytanie,
  co będzie gdy nadejdzie pora.
  
  Bosch mnie przerażał swoją wizją,
  i Święty Jan , i boski Dante.
  Gdy się owinę mroku ciszą,
  gdy oczy pełne świata zamknę,
  to sam zrozumiem, poznam prawdę
  lub nic nie poznam, nie zrozumiem.
  
  Profesor spytał mnie o czaszkę.
  Dostałem dwóję, nic nie umiem.