Wiersze

• Sonet 35
  William Shakespeare
  Uczynku swego nie żałuj już dłużej:
  Kolce ma róża, błoto potok srebrny,
  Słońce się zaćmi, księżyc się zachmurzy,
  W najsłodszym pąku żyje robak wstrętny.
  Błędy popełnia każdy; i ja grzeszę,
  Gdy twój występek zmniejszam porównaniem;
  Siebie poniżam, z rozgrzeszeniem spieszę,
  Z większym niż wina winy darowaniem.
  Błąd zmysłów zmyślne usprawiedliwienie
  Uzyskał. Wróg twój stał się tarczą twoją;
  Sam przeciw sobie składam oskarżenie,
  Miłość i wrogość stanęły do boju
       Tak zajadłego, że zostać wypadnie 
       Wspólnikiem tego, który mnie okradnie.