Wiersze

• Ona była w Paryżu
  Władimir Wysocki
  No pewno, już zginąłem - zamknę oczy - widzę.
  Na pewno już zginąłem - tchórzę, no a przy tym -
  gdzie mi się równać z nią, ona była w Paryżu,
  i od wczoraj wiem, że nie tylko w nim.
  
  Jakie pieśni o dalekiej Północy jej śpiewałem!
  Myślałem: jeszcze troszkę i będziemy na ty,
  ale próżno darłem się o pasie neutralnym -
  Nic ją nie obchodzi jaki tam rośnie kwiat.
  
  Śpiewałem jeszcze - myślałem, to jej będzie bliższe -
  O liczniku i O tym co wcześniej z nią był...
  Cóż ją obchodzę ja: ona była w Paryżu -
  Jej osobiście Marcel Marso coś tam plótł.
  
  Rzuciłem swą fabrykę - chociaż nie miałem racji, -
  zasiadłem do słowników i byłem pijany tak...
  Lecz co jej do tego: ona już jest w Warszawie -
  znowu mówimy w różnych językach...
  
  Przyjedzie - powiem jej po polsku: Proszę pani,
  weź mnie takim, jakim jestem, nie będę więcej śpiewał...
  Lecz cóż obchodzę ją: ona już jest w Iranie -
  rozumiem: nigdy nie zdążę za nią ja!
  
  Przecież ona dziś jest tu, a jutro będzie w Oslo.
  Och wpadłem, wpadłem w biedę!
  Ten, kto był z nią przedtem i ten kto będzie potem, -
  niech oni próbują, a ja przeczekam to.