Wiersze

• Chrzest
  Zbigniew Herbert
   
  Weterani czterdziestodniowych potopów
  doświadczeni urwaniem nieba
  którzy widzieli śmierć gór
  i zbawienie myszy
  siedzą teraz na przyzbie
  patrzą na falujące zboże
  piękne jak opadanie wód
  - to był bardzo szczęśliwy pomysł
  powierzyć nadzieję ptakom
  odtąd ich wiara jest mocna
  jak gołębnik
   
  ocaleni z płonących domów
  gdzie człowiek pali się jak pierze
  zaglądają we wnętrza czaszek
  w bezmyślne zwoje różowej anatomii
  oni którzy znają wagę ciała
  mówią
  dobrze zasłużyli na nieruchomość
  zbrodniarz kot i astronom
  złych i dobrych
  porówna płytki dół
   
  na koniec my z tęczującą grudką ziemi pod powieką
  którzy dostrzegamy ruch w górę i ruch w dół
  wznoszenie się ofiar
  i opuszczenie powiek
  mówimy
  jedni i drudzy mają rację
  chrzczonych z wody
  chrzczonych z ognia
  pogodzi nicość
  lub miłosierdzie
   
  i tylko nas przeciwko którym
  ojcowie kościoła pisaliby broszury
  contra academicos
  tylko nas spotka los straszny
  płomień i lament
  bowiem przyjąwszy chrzest ziemi
  zbyt mężni byliśmy w niepewności