Wiersze

• List do Warszawy przed wojną
  Kazimierz Przerwa-Tetmajer
   
  
  Co porabiacie, przyjaciele,
  gdyście samotni nad wieczorem,
  gdy się po ścianach wiatło ściele
  cieniów widziadłem różnowzorem?    
   
  Co porabiacie, przyjaciele,
  szarą godziną, w cichym mroku,
  gdy w duszy cicho, jak w kościele,
  i świat ma widzeń na widoku?
   
  Czy zawsze waszą myślą cichą
  "sny o potędze" są złociste?
  Z bliźnimi gierka w cetno-licho
  i jakie będą zyski " czyste" ?
   
  Czy zawsze tuli tam do łona
  ten stary bankier brać ubogą - 
  jeśli gdzie ukradł pół miliona,
  że dał sto rubli - sławy mnogo?
   
  Czy zawsze tam jest taka wielka
  owa radczyni w kształcie dzbanka,
  omalże nie obywatelka,
  omalże z domu nie szlachcianka?
   
  Czy zawsze tam jest ta hrabina,
  dowcipna, miła i uczynna,
  gra w winta i poucza syna,
  co mu jest w zyciu Polska winna?
   
  Czy ów gość, miły tak w salonie,
  którego usta honor ślinią,
  jak markę po odwrotnej stronie,
  jest zawsze jednakową perłą?
   
  Czy zawsze kwitnie ta powiewna
  nimfa wśród cześci i bezcześci - -
  w końcu rzecz żadna nie jest pewna
  i wszystko się gdzieś w świecie zmieści.
   
  Czy zawsze jest ów pan bogaty
  panem, furmanem i bałwanem
  morskim, co różne zwiedza światy,
  w końcu zostaje kamerjeanem?
   
  Jakże się miewa ów mistrz, w kojce
  kurze pędzący myslicielstwo?
  Czy zawsze ma za świętą trójcę
  siebie, kraj i obywatelstwo?
   
  zy zawsze wewnątrz chytrej duszy
  myśli, że lepiej niźli popchać
  rzeczy, od których więdną uszy
  obywatelskie, jest się dopchać?
   
  Zawsze ta panna, w "życie nowe"
  krocząca z trąbą, przy pochodniach,
  musi mieć w czapce męskiej głowę,
  papieros w zębach, duszę w spodniach?
   
  Czy zawsze zręczny ów artysta
  gustom publiki jest powolny,
  i nikt nie mówi: aferzysta!
  lecz każdy mówi: jaki zdolny!...
   
  Zawsze chłopaczek postępowy
  doktryną i prywatą mierzy - 
  i myśli, że mu orły z głowy
  lecą, a to się sroka pierzy?
   
  Zawsze poecie, co blaskami
  geniuszu erudycji błyska,
  mylą się z książek tytułami
  autorów książek tych nazwiska?
   
  (Czemu nie dziwię się bynajmniej - 
  niech mię tak strzeże Blagaasdur - 
  gdy autor zwie się Magułgajmniej,
  a księga Pozapapugpazdur.)
   
  A ówże mierny człowieczyna,
  wyrzynek poetyckiej nacji,
  czy zawsze strofki swe wyrzyna
  z równą obstrukcją inspiracji?     
   
  I ten kochany tak wisusek
  zawsze w Warszawie w takiej cenie? - - 
  Coś tam wziął w kieszeń za całusek,
  coś tam za inne polecenie....
   
  I owa pani z brylantami - - 
  ach, gdzieżeście się to spotkali,
  że gdyście byli poza drzwiami,
  pieski się od was "odwracali"?
   
  No, ale dosyć teraz o tem - 
  noc się od złotej błyszczy plamy - 
  może się jeszcze kiedy potem
  o innych miłych zapytamy.