Wiersze

• Zbiegły
  Sławomir Matusz
  Zbiegłem z harcerstwa. Zbiegłem przed awanturą
  w domu. Zbiegłem przed czołgami stanu wojennego.
  Zbiegłem z wierszy Miłosza i Herberta. Zbiegłem
  od Różewicza i z „Medalionów” Nałkowskiej.
  Zbiegłem Nowej Fali. Zbiegłem „bruLionowi”,
  nie wymieniając nazwisk. I Ginsbergowi. Zbiegłem
  ze zbiegów i gett poetyckich. Z okładek magazynów
  i pism literackich. Zbiegłem z wystawy
  Empik Megastore, gdzie książki rozkładają
  jak kurwy, a każda krzyczy: weź mnie. Zbiegłem
  od Armaniego i z najnowszego wydania Penthousa.
  Jestem zbiegiem z Wronek i Strzelec Opolskich -
  naszego Alcatraz i San Quentin. Zbiegłem z aresztów
  przy Narutowicza i Teatralnej. Zbiegłem Ewie P. -
  sędzi w czerni i asesor Gibaj - feministkom, jedynym
  satanistom jakich znam. Zbiegłem patrolom
  policyjnym, które chcą byśmy ja i moje wiersze
  byli dla nich nieustającym spotkaniem autorskim.
  Zbiegłem ich sukom, bo światłami gryzą w oczy,
  kiedy piję niebezpieczna wodę mineralną „Ustronianka”.
  Zbiegłem z bibliotek w Jaworznie i Mysłowicach - od moich
  wierszy płoną serca i regały. I sądy. I prokuratury
  Rzeczypospolitej. Zbiegłem z MacDonaldsa,
  płacąc rachunek w krzakach, za siatką. Zbiegłem
  z kościołów, gdzie codziennie krzyżują Chrystusa,
  topią w occie i żółci, opluwając się nawzajem.
  Zbiegłem opluty. Zbiegłem do żywego ciała,
  od symboli. Zbiegłem od prostytutek i kochanek,
  z pobojowiska po małżeństwie. Zbiegłem komornikom
  i sprzed kolegium, gdzie wykroczeniem
  jest miłość, miłość, miłość do syna, do Barnaby.
  Zbiegłem z Liceum Prusa w Sosnowcu. Zbiegłem z Kalinowej,
  z Jaworzna, z cuchnącego dworca w Katowicach. Zbiegłem
  od Timajosa i ze Sparty, od hedonistów. Zbiegłem z Manifestu
  Komunistycznego i kółka Towiańskiego. Zbiegłem
  z Manifestu Lipcowego. Zbiegłem Soso i rabbi Glempowi.
  Jaruzelskiemu i nowej europejskiej demokracji - opłotkami.
  Jestem zbiegiem. Zbiegłem się w ścieg. W bliznę.
  Zbiegłem z miejsc, gdzie mowa trawą, a marzy się
  jedynie po grzybkach i szkoleniach. Zbiegłem akwizycji
  i przed poborem do wojska. Zbiegłem sprzed sklepu
  z alkoholem. Zbiegłem. Jestem zbiegiem. Jestem
  zbiegiem. Jestem zbiegiem. Piszę wiersze. Zbiegam
  ze wzgórza - na łąkę w dolinie, gdzie kwitną krokusy
  i strumień od zawsze wypłakuje agaty. Zbiegam z Czortem,
  psem, który zewsząd zbiega ze mną i wybiega z moich
  wierszy do Ciebie. Zbiegam z Tobą na stawy i bagry.
  Przytul mnie. Przytul zbiega. Przytul. Przytul nago.
  Lola!