Wiersze

• Miłość bez jutra
  Tadeusz Gajcy
  Mój sen śmiertelny ciałem spełniasz
  i słowem płochym w śnie poczętym;
  puszysta włosów twoich perła
  jak płomień krągły w pościel spływa,
  gdzie dłoń pierzasta jak z igliwia
  rozdziela cienie ciał od lęku.
  
  Mówimy szeptem krwi łagodnej
  słuchając w sobie: niech w nas płynie,
  niech niesie - światło jak w roślinie
  prześwietli serc planety małe
  i obudzimy się słuchając
  szelestu chmur i grania wody.
  
  Bo tyle tylko jest w nas ciepła,
  co dłoń zdziwiona objąć zdoła,
  i trwogi tyle, co zakrzepła
  wyryje w twarzy łza jak z ognia
  i głosu w nas, co wydać może
  w kielichu warg języka ostrze.
  
  Niech płynie w nas - mówimy jeszcze
  ten szmer ciemności, póki księgę
  obłoków wiatr przegina miękką.
  Bo tyle tylko wiary w pieśni,
  ile obrazu pod powieką
  ziemi odbitej ostatecznie.