Wiersze

• Lubię, kiedy kobieta...
  Kazimierz Przerwa-Tetmajer
  Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
  kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
  gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie
  i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
  
  Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
  gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
  gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
  i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.
  
  I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
  przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
  zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
  gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
  
  Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
  wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
  a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
  w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.