Wiersze

• List do ogrodowej
  Adam Ziemianin
  I
  
  W pierwszych słowach mego listu
  Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus
  Ten z kapliczki przy Ogrodowej
  Za to że niósł nam czysty płomień
  
  Czasem gdy nikt nie widział
  Schodził - gwóźdź po gwoździu - z krzyża
  I przysiadał się na rogu stołu
  Żeby spróbować naszego rosołu
  
  Bywało też że mocniej krwawił
  Zwłaszcza gdy z gór szła jesień
  Wiatr kładł mu liście na rany
  A on nam dawał pociechę
  
  II
  
  W drugich słowach mego listu
  Pochwalone niech będzie domowe ognisko
  Które płonęło przy Ogrodowej
  Za to że niosło nam żywy ogień
  
  Czasem gdy było trochę gorzej
  Brałem - iskra za iskrą - na drogę
  Żeby w zapasie mieć święty ogień
  Na dni jak piaski - ruchome
  
  Czasem słabiej się żarzyło
  To nasze domowe ognisko
  Lecz jednak nie zgasło
  Choć często było tylko iskrą
  
  III
  
  W trzecich słowach mego listu
  Niech będzie pochwalony krzak agrestu
  Ten z ogrodu przy Ogrodowej
  Który ogniem zapłonął o zachodzie
  
  Czasem wydawało się wszystkim
  Że to krzak gorejący się przyśnił
  Zwłaszcza gdy nawet w środku nocy
  Płonęły jego dzikie agrestowe oczy
  
  ***
  
  Na tym kończę list do Ogrodowej
  Przez całe życie sercem pisany
  I pozdrawiam każdy twój kamień
  Ja - wciąż wierny - twój Adam Ziemianin