Wiersze

• Leżenia
  Miron Białoszewski
  1
  naprzeciw nocnych szpar
  ciemno-ja
  mieszkanio-ja
  leżenio-ja
  
  2
  leżenie
  w wydłużanie się
  bez jednej poprzeczki złości która skraca
  idzie się tylko na długość idzie się idzie
  puszcza się w dobrze sobie bycie
  nie kończy się
  
  3
  kiedy leżę nie nadaję się do wstania
  leżenie zapuszcza korzenie
  nie wierzę w poruszanie się
  zawsze do wyrwania zielony
  
  4
  takie leżenie-myslenie jak ja lubię
  to jest niedobre z natury
  bo niech ja w naturze
  tak sobie leżę-myślę
  to zaraz napadnie mnie coś i zje
  
  5
  leżąc w łóżku chcę być dobrym
  przez sen rożnie dużo dobroci
  leżenie dobroć wygrzewa
  ale wstanie ją zawiewa