Wiersze

• Komedia pragnienia
  Arthur Rimbaud
                
  
                                         II
  
                Ondyny wieczne,
                        Prujcie wody rzeczne.
  
                Wenus, siostro błękitu,
                        Oczyść falę u szczytu.
  
                Żydzi tułacze z Norwegii,
                        Opowiedzcie mi śniegi.
  
                Wędrowcze mój dawny, wygnany,
                        Opowiedz mi oceany.
  
  JA:
                O nie, już te najczystsze trunki,
                        Kufle tych wodnych powoi,
                Te legendy i wizerunki -
                        Nic mego gardła nie koi.
  
                Pieśniarzu, chrześniaczką twych słów
                        Jest moje wściekłe pragnienie,
                 Ta hydra wewnętrzna bez głów,
                        Co niesie wstrząs i zniszczenie.
  
                                                                            tłum. Adam Ważyk