Wiersze

• Dzień skrzydlaty
  Bolesław Leśmian
  Dzień skrzydlaty
  
  Rozwidniły się w słońcu dwie otchłanie - dwa światy -
  Myśmy byli - w obydwu... A dzień nastał skrzydlaty.
  
  Nikt nie umarł w dniu owym - nie zataił się w cieniu...
  I pamiętam, żem myślał o najdalszym strumieniu.
  
  Nie mówiłaś nic do mnie, lecz odgadłem twe słowa,
  A on - zjawił sięnagle... Zaszumiała dąbrowa.
  
  Taki - drobny i nikły... I miał - ciernie na skroni.
  I uklękliśmy razem - w pierwszej z brzegu ustroni.
  
  W pierwszej z brzegu ustroni - w pierwszej kwiatów powodzi
  I zdziwiło nas bardzo, że tak biednie przychodzi.
  
  Ubożeliśmy chętnie - my i nasze zdziwienie...
  A on - patrzał i patrzał... Cudaczniało istnienie...
  
  Zrozumieliśmy wszystko! - I że właśnie tak trzeba!
  I że można - bez szczęścia... I że można - bez nieba...
  
  Tylko drobnieć i maleć od nadmiaru kochania.
  A to była odpowiedź, i nie było - pytania.
  
  I jużodtąd na zawsze przemilczeliśmy siebie,
  A świat znów się stał - światem... I czas płynął po niebie.
  
  I chwyciłaś źdżbło czasu, by potrzymać je w dłoni,
  A on - patrzał i patrzał... I miał - ciernie na skroni.
  
  
  przekł.. Wacław Borowy
  "Od Kochanowskiego do Staffa"
  Warszawa 1992r