Wiersze

• Pielgrzymka
  Leszek Wójtowicz
  Pół dnia już chodziłem po mieście
  Aż w końcu jakoś dotarłem
  Do placu trzeba to przyznać
  O świetnie trafionej nazwie
  Po chwili zastanowienia
  Stanąłem pokornie w kolejce
  Dyskretnie zgasiłem papierosa
  Wyjąłem z kieszeni ręce
  Obłoki płynęły po niebie
  Słońce świeciło wspaniale
  A obok stał jakiś facet
  Strojny w brzęczące medale
  Powoli szliśmy do przodu
  Aż nagle – niech nikt nie przeczy
  Kolejka zafalowała
  Zaczęły się dziać dziwne rzeczy
  Torby torebki i resztę
  „Otdat’ w kamieru chranienia”
  Ta pani ma dekolt zbyt śmiały
  Więc ubrać się lub do widzenia
  A wy turysto to macie
  Kieszenie zbytnio wypchane
  Sierżancie zatrzymać kolejkę
  Zaraz tę sprawę zbadamy
  A potem skończyły się żarty
  Bo wszedłem w zielony szpaler
  Kłujący szpilkami spojrzeń
  Już wtedy trochę się bałem
  Po jakiejś chyba godzinie
  Doszedłem do drzwi pancernych
  Gdzie stała upiorna warta
  Postaci z tektury wyciętych
  Pot spływał im po twarzach
  Lecz stali zupełnie bez ruchu
  Bagnety lśniły w słońcu
  Jak miecze złowrogich duchów
  I jeszcze parę kroków
  Po marmurowych schodach
  Spełniały się wielkie marzenia
  Byłem w pobliżu Boga
  Cisza tu była taka
  Jakby się czas zatrzymał
  Ktoś kichnął – wtem szept jadowity
  „Tiszina tiszina tiszina”
  Bóg leżał w szklanej skrzyni
  W czarnym jak noc garniturze
  Koszula i krawat w groszki
  Bródka rudawa nieduża
  I znowu upiorna warta
  Kolejny zastęp duchów
  Lepiej więc było nie robić
  Żadnych gwałtownych ruchów
  Klimatyzacja działała
  Cudownie wręcz bez zarzutu
  Lecz czasem mi się zdawało
  Że się natychmiast uduszę
  Gdy wreszcie wyszedłem na zewnątrz
  Słońce świeciło wspaniale
  Za rogiem zmiana warty
  Opowiadała kawały
  A później gdy już wieczorem
  Piłem w hotelu wódkę
  Z butelki wyłaził diabeł
  Co miał rudawą bródkę…