Wiersze

• Letni deszcz
  Krzysztof Siwczyk
  Chmury Chmury płyną żabką w kierunku nowego szpitala
  położniczego Rytmicznie rodzą się kijanki kropel i
  zaczynają ssać blaszane smoczki rynien Skalpele
  samochodowych opon tną mokry wosk asfaltu
  gubiąc za sobą kliwater który szybko ubywa Umiera
   
  potrzeba bycia samemu Przez cały dzień chodzę i próbuję
  zsynchornizować swój oddech z oddechami mijanych
  Dusiłem się oddychając równo z przekwitającą czterdziestką
  której rozpierdalak z boku sukienki sięgał do pośladka
  Nie mogłem znaleźć wspólnego rytmu z akwizytorem
  który wcisnął mi prospekt jakiegoś odkurzacza Umiera
   
  potrzeba próbowania Przed domem zauważyłem że letni deszcz
  wyprostował karuzele włosów na moich łydkach i
  przykleił do ud bermudy Unieruchomiony patrzę na szlaczek
  benzyny który przekreślił szary witraż kałuży Rzucam kapslem
  Boję się że jakiś Bóg jak śmierdzący szlaczek rozpadł się tak