Wiersze

• Itaka
  Konstandinos Kawafis
   Itaka
  
  
  
  Jeżeli do Itaki wędrować zamierzasz,
  życzyć sobie winieneś, by długa była wędrówka,
  pełna przygód i doświadczeń.
  Nie obawiaj się Lestrygonów i Cyklopów
  ani gniewnego Posejdona. Nigdy
  nie spotkasz ich na swojej drodze,
  jeżeli myśli twe będą wysokie
  i jeśli nigdy ani ducha twego, ani ciała
  nie dotkną pospolite uczucia.
  Ani Lestrygonów, ani Cyklopów,
  ani Posejdona szalonego nie ujrzysz nigdy,
  jeżeli ich nie kryjesz w głębi własnej duszy,
  Jeśli własna twa dusza nie wznieci ich przed tobą.
  
  Życzyć sobie winieneś, by długa była wędrówka.
  Oby wiele było poranków letnich,
  w których - z jakąż rozkoszą, z jakąż radością! -
  będziesz podpływał do portów przedtem ci jeszcze nie znanych.
  
  W stacjach handlowych Fenicjan zatrzymywać się musisz,
  aby kupić piękne towary,
  perły i korale, bursztyn i heban,
  wszelkie gatunki rozkosznych wonności,
  ile tylko zdołasz rozkosznych wonności znaleźć.
  Musisz odwiedzić wiele miast egipskich,
  by uczyć się i jeszcze uczyć - od tych, co wiedzą.
  
  Nie wolno ci nigdy zapomnieć o Itace,
  dotarcie do niej bowiem jest twoim przeznaczeniem.
  Ale bynajmniej nie spiesz się w podróży.
  Lepiej, by podróż trwała wiele lat,
  abyś stary już był, gdy dotrzesz do swej wyspy,
  bogaty we wszystko, co zdobyłeś po drodze,
  nie oczekując wcale, by Itaka dała ci bogactwa.
  
  Itaka dała ci tę piękną podróż,
  bez Itaki nie wyruszyłbyś w drogę.
  Niczego więcej już dać nie może.
  
  I choćbyś ujrzał, że jedna bieda - nie oszukała cię Itaka.
  Wróciwszy tak mądry, po tylu doświadczeniach,
  zrozumiesz prawdziwie, co jest Itaka.