Wiersze

• Flejtuch
  Ludwik Jerzy Kern
  To u nas nic nowego.
  \"Flejtuch\" był już w słowniku Lindego.
  W domie pierwszym, na stronie sześćanu pięćdziesiąt osiem,
  Można sprawdzić, jeśli komuś wątpliwe wydaje to się.
  
  Chociaż słownik Lindego to przeszłość odległa i głucha,
  Przecież świadczy on o tym że trudno nam było żyć bez \"Flejtucha\".
  Jeśli potrzebny był \"Flejtuch\" w codziennej naszej mowie,
  
  To znaczy, że flejtuchów mieliśmy u siebie mrowie.
  Co gorsza, dzisiaj także flujtuchy egzystują
  I gdzie się da - flejtuszą
  (czy może - flejtuchują?)
  Dość na tym, że niejeden nieźle się naklnie w duchu
  Z powodu flejtuchostwa flejtuchowatych flejtuchów.
  
  Najczęściej, proszę państwa, flejtuch ma to do siebie,
  Że gdzieś tam napaskudzi...
  Coś zacznie...
  Coś rozgrzebie...
  Nie skończy...
  Nie zasypie...
  Nie sprzątnie...
  Nie dokręci...
  Nie, nie z powodu złej woli
  Ani z powodu złych chęci
  I ani nie dlatego, że leży do góry brzuchem,
  Ale po prostu dlatego,
  Że jest po prostu flejtuchem.
  
  Mnie też się tego wiersza nie chce porządnie dokoń- Czyć,
  Jak inne są flejtuchy,
  To ja nie mogę być?