Wiersze

• Przedwiośnie
  Jiří Orten
  Przedwiośnie
  
  Gdy poćwierkuje ptak,
  bo śpiew mu w gardle jeszcze się nie rodzi,
  dzwoneczek słyszę, lekko padający:
  wstawajcie, trawy, przebudźcie się, śpiący,
  od ziemi po obłoki!
  
  Jakie to wspaniałe,
  rano się przeciągnąć!
  I rzeki się przebudziły, splotły ręce za głową,
  za głową, za morzem, w którym długo spały -
  
  o roso, gdzież to idziesz?
  Idę niebo w błękit wzniecać.
  Idę głosik dać dzwonkom, leciutko padajacym:
  wstawajcie, trawy, przebudźcie się, śpiący,
  przebudźcie się, kwiecia!
  
  -tłum. T. M. Larczyński-
  
  
  Předjaří
  
  Zatímco tiká pták
  a zpěv mu ještě nechce z hrdla,
  zvonečky slyším, lehce padající:
  vstávejte trávy, probuďte se, spící,
  od země do oblak!
  
  Jak je to nádherné,
  k ránu se protáhnouti!
  A řeky procitly, za hlavu ruce daly,
  za hlavu, za moře, ve kterém dlouho spaly -
  
  ó, roso, kampak jdeš?
  Jdu nebe pomodřiti.
  Jdu hlásek zvonkům dát, lehounce padajícím:
  vstávejte, trávy, probuďte se spící,
  probuď se kvítí!