Wiersze

• Dziwożona
  Bolesław Leśmian
  Co sto lat tu zlata ptaszek,
  Złoty ptaszek, Gregoraszek,
  Puka w dąb: niech w dębu szparze
  Dziwożona się pokażę!
  
  Stuk, puk! z dziupła wypłoszona,
  W świat wybiega Dziwożona,
  O, już tańczy zwijanego.
  Gonionego, wyrwanego.
  
  Leśnej bajce dając wątek.
  Pośród modrych tańczy łątek,
  Gra jej ciepła trzcin muzyka,
  O, ucieka już, już znika.
  
  Pobiegnijmy za nią w ślady,
  Na wywiady, na wybadv,
  Zanim dąb się zamknie za nią,
  Za tańczącą Złotopanią!
  
  Bo ptak złoty lubi zwlekać,
  Więc sto lat będziemy czekać,
  Na drzwi dębu otworzone
  Znów pokażą Dziwożonę.