Wiersze

• Dwie gaduły
  Jan Brzechwa
  Ponoć dotąd ziemski padół
  Nie znał jeszcze takich gaduł,
  Jak dwie panie: Madalińska
  Z Gadalińską z miasta Młyńska.
  
  W domu, w sklepie czy na rynku
  Językami, tak jak w młynku,
  Mielą wciąż bez odpoczynku;
  Każda gada - byle długo,
  Jedna z drugą i przez drugą,
  A gdy zasną, nawet we śnie
  Rozmawiają jednocześnie:
  O tym, co się z wiatrem dzieje,
  Wtedy, kiedy wiatr nie wieje,
  Że na poczcie wybuchł pożar,
  Że się mydlarz z praczką pożarł,
  Że aptekarz dostał pryszczy,
  Że sędzinie nos się błyszczy,
  Że kokoszka od sąsiadki
  Zniosła cztery jajka w kratki,
  Że cioteczna spod Piaseczna
  Okazała się stryjeczna,
  Bo kuzynka z Ciechocinka
  Zamiast córki miała synka,
  Po czym właśnie znikła z Młyńska
  Ciechocińska Madalińska.
  
  Madalińska rada gada,
  Gadalińskiej opowiada:
  Kto, dlaczego, jak i kogo.
  A sąsiedzi spać nie mogą.
  
  Krzyczy piekarz: "Moje panie,
  Czas już skończyć to gadanie!"
  Doktor także lubi ciszę,
  Do milicji skargę pisze.
  
  Przyszła władza, jak to władza,
  Upomina i doradza:
  "Dość już, pani Madalińska,
  Dość już, pani Gadalińska,
  Bo wyjadą panie z Młyńska!"
  
  Lecz to dla nich rzecz nienowa,
  Niechaj wobec nich się schowa
  Cała Rada Narodowa.
  
  Gadalińska rada gada,
  Madalińskiej opowiada:
  "Mówią w maglu, moja pani,
  Że na wiosnę będzie taniej,
  A po drugie, że już w lecie
  Będzie wojna, a po trzecie,
  Że się wszystko jeszcze zmieni,
  Jak śnieg spadnie na jesieni."
  
  Tak już siedem lat bez przerwy
  Wszystkim w mieście szarpią nerwy
  Dwie plotkarki: Gadalińska
  Z Madalińską z miasta Młyńska.
  
  Inna wersja
  
  Krzyczy rejent: "Moje panie,
  Czas już skończyć to gadanie!"
  Doktor także lubi ciszę,
  Do starostwa skargę pisze.
  
  Przyszła władza starościńska:
  "Dość już, pani Madalińska,
  Dość już, pani Gadalińska,
  Bo wysiedlę panie z Młyńska."
  
  Ale nawet pan starosta
  Dwóm gadułom tym nie sprosta.
  
  Gadalińska rada gada,
  Madalińskiej opowiada:
  "Jak się skończy wojna chińska,
  Moja pani Madalińska,
  Wojna chińska, moja pani,
  Może wreszcie będzie taniej!"
  
  Już po jednej tej rozmowie
  Pan starosta stracił zdrowie
  I jak stał, tak właśnie z rynku
  Przeszedł prosto w stan spoczynku.