Wiersze

• Ballada z makaty
  Miron Białoszewski
  Jest sobie zielony ogród
  na wszystkie pory
  w rajskie szczypiory
  w drzew kalafiory.
  
  Panna tu leży w jarzynie
  (myśli, że na mięcie),
  za długie nóżki - podgięte,
  obie lewe i przejęte,
  łokcie podpierają brodę -
  z boku widzianą urodę -
  odwrotną urody modę;
  nad urodą wieniec dziwny
  krakowski z Pelcowizny.
  
  Na co panna czeka
  z zamyśleniem na flekach?
  
  Anilinowe ptaszki
  weselą ogród rajski.
  
  Jeden chudy ptaszek
  w palcach chłopca śpi,
  jak do panny nadszedł -
  zagrał fi-fi-fi!
  
  A co to za plebejusz?
  A co ma za kapelusz?
  Kapelusz ma jak dudy...
  A gra ten patyk chudy.
  A słychać go za flety,
  aż panna tupie we fleki.
  Trzepoczą pantoflowe wstążki,
  dygają rajskie widoczki.
  Panna w tych bucikach
  na leżąco fika,
  stuka w pantofelki
  oberki - sztajerki:
  
  Raj tu nielichy,
  graj pan - muzyki!
  ja pantofelkami
  radi-radi-ra!<
  Maj
  mi po głowie
  ow-
  szem nie powiem
  radi-radi-radi-
  ra-ra!!
  
  Graj, panie młody,
  do końca pogody,
  póki te ogrody
  nie tracą urody,
  a że te ogrody
  nie zmienią urody
  ody-rydy-rydy
  uha!!!