Wiersze

• Złoto Tygrysów - Do Smutnego
  Jorge Luis Borges
  Oto jest, co już było: miecz niezłomny
  Saskich plemion, ich wiersza rytm żelazny,
  Morza i wyspy, gdzie los nieprzyjazny
  Rzucił syna Laertesa, ogromny
  Złoty księżyc nad Persją, nieskończone
  Ogrody filozofii i historii,
  Nagrobne złoto pamięci i glorii
  I noce jaśminami odurzone.
  To wszystko na nic. Nic cię nie ocali:
  Ani wiersze składane pracowicie,
  Snu ocean, ani gwiazda w oddali,
  Która nie wie, że zgaśnie o świcie.
  Jedna kobieta jest ci przeznaczona,
  Taka jak inne, ale tylko ona.