Wiersze

• Cisza morska
  Adam Mickiewicz
  Już wstążkę pawilonu wiatr zaledwie muśnie,
  Cichymi gra piersiami rozjaśniona woda;
  Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda
  Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie.
  
  Żagle, na kształt chorągwi gdy wojnę skończono,
  Drzemią na masztach nagich; okręt lekkim ruchem
  Kołysa się, jak gdyby przykuty łańcuchem;
  Majtek wytchnął, podróżne rozśmiało się grono.
  
  O morze! pośród twoich wesołych żyjątek
  Jest polip, co śpi na dnie, gdy się niebo chmurzy,
  A na ciszę długimi wywija ramiony.
  
  O myśli! w twojej głębi jest hydra pamiątek,
  Co śpi wpośród złych losów i namiętnej burzy;
  A gdy serce spokojne, zatapia w nim szpony.