Wiersze

• Kochany Panie
  Stanisław Wyspiański
  Kochany Panie.
  
  I ciągle widzę ich twarze,
  ustawnie w oczy ich patrzę -
  ich nie ma - myślę i marzę,
  widzę ich w duszy teatrze.
  
  Teatr mój widzę ogromny,
  wielkie powietrzne przestrzenie,
  ludzie je pełnią i cienie,
  ja jestem grze ich przytomny.
  
  Ich sztuka jest sztuką moją,
  melodię słyszę choralną,
  jak rosną w burzę nawalną,
  w gromy i wichry się zbroją.
  
  W gromach i wichrze szaleją
  i gasną w gromach i wichrze -
  w mroku mdlejące i cichsze -
  już ledwo, ledwo widnieją -
  znów wstają - wracają ogromne,
  olbrzymie, żyjące - przytomne.
  
  Grają - tragedię mąk duszy
  w tragicznym teatru skłonie,
  żar święty w trójnogach płonie
  i flet zawodzi pastuszy.
  
  Ja słucham, słucham i patrzę -
  poznaję - znane mi twarze,
  ich nie ma - myślę i marzę,
  widzę ich w duszy teatrze!