Wiersze

• Rondo III
  Jonasz Kofta
  Wielodrzewie iglaste twych źrenic
  Osty srebrne szarpiące dna światło
  W najpiękniejsze klejnoty odmienić
  Bursztyn ciemny a w środku ptak z klatką
  Uśmiechając sie niezmienieni
  Utrwaleni swoją miłością
  Urośniemy w kolor jesieni
  Pogodzeni z taką wolnością
  Znikąd stało się to największe
  Księżyc, słońce w nagły stają zenit
  Przeświecając kędy najgęstsze
  Wielodrzewie iglaste twych źrenic