Wiersze

• Bratowa
  Jan Brzechwa
  Żona mego brata nie bardzo szczęśliwa,
  Chodzi po ogrodzie, tulipany zrywa,
  
  Pyta się obłoków żeglujących w poprzek,
  Kiedy wreszcie na nich smutne czoło oprze.
  
  Furtka nie domknięta, klucz zgubiony w stawie,
  A za furtką ścieżka niewidoczna prawie...
  
  Do mojego domu nie ma kroków trzystu,
  Można przyjść nie pisząc pachnącego listu;
  
  Mieszkam niewesoło w akacjowym chłodzie,
  Milczą okiennice zamykane co dzień,
  
  I w ramionach moich miękko odpoczywa
  Żona mego brata nie bardzo szczęśliwa.