Wiersze

• Anatema na śmierć
  Edward Stachura
  Byli tacy co rodzili się
  byli tacy co umierali
  byli też i tacy, którym to było mało
  o feudalna właścicielko naszych dni i nocy
  łasico cmentarna, zjadaczko ostatniego potu
  panno tatarskich, zazdrosna wszystkich narzeczono
  mącicielko wody, lubieżna kusicielko
  grzybie piwniczny, jadzie mityczny, wczesna trucicielko
  założycielko rodu borgia, muzo getta, wieżo z kości
  arko z kości, bramo z kości, różo z kości
  rdzo trawestująca, palmo niecierpliwości
  w ogonie pawia ukryta ciemna maszynerio
  do pół masztu opuszczona niechybna bandero
  iskry i morskich latarni gasicielko, szumie głuchy
  ty, co zboże pozwalasz źrałe
  i oziminy wiotkiej piękną niewiadomą
  kto ci dał do ręki ostrą broń, zwyczajna ty wariatko!