Świat stoi na oszustwie, a życie jest złudzeniem. Dusza jest także złudzeniem. Trzeba mieć jednak tyle rozumu, by umieć rozróżniać złudzenia rozkoszne od przykrych.

Świat stworzony jako dobry uległ zaciemnieniu na skutek wolnych aktów stworzonych istot. Obecnie jest miejscem próby, którą przechodzą ludzkie dusze.

Świat stworzony jest przez poetę dla marzyciela.

Świat to naprawdę jedno wielkie szambo. Człowiek zaharowuje się do upadłego po to jedynie, żeby się utrzymać na powierzchni. Przeciętna pensja wystarcza właściwie tylko na wynajęcie kawałka dachu nad głową, na coś do garnka i coś na grzbiet - często z drugiej ręki.

Świat to ogół faktów, nie rzeczy.

Świat to skomplikowane miejsce o trudnych regułach, gdzie każdy gra taką rolę, jaką wyznaczył mu los. I nie zawsze można wybierać.

Świat to społeczeństwo rodzaju ludzkiego.

Świat to trudne miejsce. Jemu nie zależy. Choć nie żywi nienawiści do ciebie i do mnie, nie darzy nas też miłością. Dzieją się na nim rzeczy straszne, których nie można wytłumaczyć. [...] Świat cię nie kocha. [...] Pamiętaj jednak, żeby robić swoje. Takie masz zadanie na tym trudnym świecie, musisz podtrzymywać swoją miłość i robić swoje choćby nie wiem co.

Świat trzeba zmieniać, rzecz jednak w tym, że zacząć należy od siebie.

Świat w dalszym ciągu dąży do samobójstwa i łudzi się, że nic się nie stanie.

Świat, w którym żyjemy stanie się lepszy albo gorszy w zależności od tego, czy sami będziemy lepsi czy gorsi. Tu właśnie przychodzi z pomocą siła Miłości, bo zawsze, gdy kochamy, to pragniemy być lepsi niż jesteśmy.

Świat w ostatecznym rozrachunku należy określić jako miejsce cierpienia.

Świat wydany jest w ręce głupców.

Świat zawsze powraca do normy. Ważne, do czyjej.

Świat zawsze za tryumfy ofiary wymaga.

Ten świat jest absurdem.

To nie my przychodzimy na świat, lecz świat przychodzi do nas. Urodzić się znaczy tyle, co dostać cały świat w prezencie.

To świat słów stwarza świat rzeczy.

W świecie ludzi tylko subiektywność jest obiektywna.

[...] właściwie świat staje się obojętny [...] jeżeli człowiek nie ma dość sił, aby wybrać sobie coś prawdziwego i iść za tym, a tylko wszystko w sobie układa niby w szufladzie komody [...].

Wszystko będzie, jak być powinno, tak już jest urządzony ten świat.

Wyraźniej niż kiedykolwiek ludzkość stoi dziś na rozdrożu. Jedna droga prowadzi w rozpacz i skrajną beznadziejność, druga w totalne unicestwienie.

Zagłębienie się w zagadnienie budowy świata jest jednym z największych i najszlachetniejszych spośród wszystkich zajęć.

Ziemia jest twoim okrętem, nie siedzibą.

Zrozumiałem, że świat jest niczym, że jest mechanicznym chaosem rządzonym przez bezmyślną, bydlęcą agresję, na którą nakładamy nasze lęki i nadzieje.