Można dać bardzo dużo i serce zranić, a można bardzo malutko i serce rozradować, jakby skrzydła komuś przypiąć do ramion.

Wszystko, co nas spotyka - zdrowie czy cierpienie, dobro czy zło, chleb czy głód, przyjaźń ludzka czy niechęć, dobrobyt czy niedostatek - wszystko to w ręku Boga może działać ku dobremu.

Uprzejme spojrzenie i uśmiech znaczą często więcej, niż udana rozmowa.

Bóg nigdy nie rezygnuje ze swoich dzieci, nawet z takich, które stoją plecami do Niego.

Gdy znajdę w sobie choć jeden akt miłości, już nie jestem nędzą.

Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi.

Ludzie mówią - czas to pieniądz. Ja mówię inaczej - czas to miłość. Pieniądz jest znikomy, a miłość trwa.

To jest prawdziwa przyjaźń - osłaniać innych nawet kosztem siebie.

Nie to jest ważne, by krytykować przeszłość, lecz aby swój własny wysiłek włożyć w lepszą przyszłość.

Trzeba więc naprzód porzucić smutki, narzekania, wyleczyć się z samego siebie, ze swoich urazów psychicznych, które są dla nas większym nieszczęściem niż wszystko, co nas otacza.

Miłość musi być próbowana jak złoto w ogniu prób; tylko mała miłość w ogniu prób kruszeje. Wielka oczyszcza się i rozpala.

Polaków nie zdobywa się groźbą, tylko sercem.

Umiera się raz i człowiek szybko okrywa się sławą, ale żyje się w trudzie, bólu i cierpieniu, długie lata, i to jest większe bohaterstwo.

Choćbyś przegrał całkowicie, zbierz się, zgarnij, zacznij od nowa! Spróbuj budować na tym, co w tobie jest z Boga.

Każda prawdziwa miłość musi mieć swój Wielki Piątek.

Nie ma takich sytuacji, w których by jeszcze miłość nie miała czegoś do powiedzenia.

Ludzie ratują wartość pieniądza, ale nie umieją ratować wartości życia.

[...] Czas to miłość...

Jakakolwiek by ona była, w jakiekolwiek szaty by ją ubrano, to jest zawsze matka.

Nie wystarczy urodzić się człowiekiem, trzeba jeszcze być człowiekiem.

Sztuką jest umierać dla ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej.

Największym szczęściem jest dziecko! Może stu inżynierów postawić tysiące kombinatów fabrycznych, ale żadna z tych budowli nie ma w sobie życia wiecznego.

Człowiek ujawnia swoją osobowość w sposobie traktowania innych.

Nienawiść można uleczyć tylko miłością.

We wszystkim tym, co zdarza się w życiu człowieka, trzeba odczytać ślady miłości Boga. Wtedy do serca wkroczy radość.

Drogi kamień nie przestaje być sobą nawet wtedy, gdy spadnie w błoto i zabrudzi się.

Każda nienawiść, każda pięść wyciągnięta przeciw bratu - jest przegraną.

Najważniejsze jest zwycięstwo nad małym, czymś niesłychanie małym - nad sobą.

Od siebie trzeba wymagać najwięcej.

Całe życie człowieka nabiera znaczenia, gdy jest on świadom, iż celem życia i istnienia jest chwała Stwórcy.

Przebaczenie jest przywróceniem sobie wolności, jest kluczem w naszym ręku od własnej celi więziennej.

Człowiek dopiero wtedy jest w pełni szczęśliwy, gdy może służyć, a nie wtedy, gdy musi władać. Władza imponuje tylko małym ludziom, którzy jej pragną, by nadrobić w ten sposób swoją małość. Człowiek naprawdę wielki, nawet gdy włada, jest służebnikiem.

Zagadnienia brak czasu nie rozwiąże się przez pośpiech, lecz przez spokój.

Ten, kto zamknął się w nienawiści, już się skończył!

Najlepiej człowiek prosi, gdy dziękuje.

Największą mądrością jest umieć jednoczyć, nie rozbijać.

Ciężko jest być wiernym Bożym przykazaniom, ale zachowanie ich daje radość, a pogwałcenie mnoży krzyże i mękę.

Chrońmy się od pogardy dla kogokolwiek, nawet dla najgorszego człowieka, bo to jeszcze człowiek, aż... człowiek.

Człowiek jest tak mocno związany ze sobą, że trudno mu o sobie zapomnieć, można jednak wyrobić w sobie zwyczaj myślenia o innych.

Gdy człowiek tak bardzo wydobędzie się z siebie, że ma już odwagę być poczytanym za nic, dopiero wtedy jest wolność, wspaniałość i zwycięstwo - najtrudniejsze, bo nad samym sobą.