Cytaty autorów na literę M - Seneka Młodszy strona 3

Nie umie się już maskować wściekłość wietrząca zapach krwi.

Nic równie nie szkodzi zdrowiu, jak częsta zmiana lekarstw.

Cudze błędy mamy na oku, nasze poza nami.

Los nie zabiera tego, czego nie było.

Rzadko się trafia być szczęśliwym na starość.

Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego, że własna.

Gorszy jest od wojny sam strach przed wojną.

Co zrobisz drugiemu, oczekuj od niego.
Ab alio exspectes, alteri quod feceris. (łac.)

Głód nie ma ambicji.
Ambitiosa non est fames. (łac.)

Dobrze jest wspólnie płakać: bardziej cierpią ci, których dręczą tajone zgryzoty.

Codzienne radości i kłopoty traktuj tak samo: z jednych się nie ciesz, a z drugich się nie smuć.

Czego nie zabrania prawo, zabrania wstyd.

Cnoty należy uczyć.
Discenda est virtus. (łac.)

Opornego los wlecze siłą.

Czemuż miałby się bać ryzyka, kto nie ma nic do stracenia?

Często należy upominać swe serce, by pamiętało, że odejdą jego ukochania, że nawet już odchodzą. Przyjmując dary Losu, pamiętaj, że dano ci je bez gwarancji.

Pochwała karmi sztukę.
Laus alit artes. (łac.)

Źle jest żyć w okowach konieczności, żadna jednak konieczność nie zmusza nas do życia.
Malum est in necessitate vivere, sed in necessitate vivere necessitas nulla est. (łac.)

Najlepiej przecierpieć, czego odmienić nie można.

Najlepsza śmierć to umrzeć tak, żeby płakali najbliżsi.

Prawie nikogo los nie obdarza wielkim a nieustannym powodzeniem. Tylko szczęście, które spokojnie przychodzi, jest trwałe i towarzyszy nam do końca.

Ileż przypadków miota ludzkim życiem! Los mniej się sroży na małych ludzi, a Bóg lżejsze ciosy wymierza w drobniejsze rzeczy; cicha kryjówka daje ludziom spokój, a mała chatka pozwala bezpiecznie dożyć sędziwego wieku.

Łatwo być sprawiedliwym, gdy serce jest wolne od lęku.

Życie bez zajęć naukowych i literackich
jest śmiercią i grobem żywego człowieka.
Otium sine litteris mors est et hominis vivi sepultura. (łac.)

Nie ten jest nieszczęśliwy, kto czyni coś na rozkaz, lecz ten, kto wbrew swojej woli. Wytwórzmy tedy w sobie takie usposobienie, aby chcieć tego, czego zażąda bieg rzeczy...

Wielkość ducha uważam za rzecz nienaruszalną, spójną wewnętrznie i z gruntu jednolitą, i silną, i taką, co nie może istnieć w zdeprawowanych umysłach. Mogą one bowiem budzić grozę, niepokój i przynosić zgubę, ale nie będą miały wielkości, której oparciem i mocą jest dobroć.

Nigdy nie jest za późno, aby wkroczyć na uczciwą drogę: kto żałuje swych grzechów, ten już prawie niewinny.

Rozmawiaj z ludźmi, jakby widziany przez Boga; z Bogiem rozmawiaj, jakby słuchany przez ludzi.

Jeśli będziesz żyć w zgodzie z naturą,
nigdy nie będziesz ubogi.
Si ad naturam vives, numquam eris pauper. (łac.)

Skłonności do próżnowania trzeba przezwyciężyć pracą.

To, co dawniej było nałogami, teraz stało się zwyczajami.

Wino rozpala gniew.
Vinum incendit iras. (łac.)

Nikt nie zapomina o swoim szczęściu.

Trudniej dochować szlachetnych postanowień niźli je czynić. Trzeba wytrwać, wspomagając swe siły nieustannym zapałem, aż pragnienie dobra stanie się dobrocią duszy.

Nie przynosi ujmy zmiana planów ze zmianą sytuacji.

Trzeba całego życia, aby nauczyć się żyć.

Połowa wyzdrowienia to chcieć wyzdrowieć.

Nie umie być władcą, kto karze wszystkich na śmierć.

Nigdy nie będzie szczęśliwy ten, którego dręczy myśl, że ktoś jest szczęśliwszy od niego.

Odziera przyjaźń z dostojeństwa, kto jej szuka dla korzystnych możliwości.

‹‹ 1 2 3 4 5 6 7 ››