Myślała o mężczyźnie, dla którego miała znaczenie różnica między pastwiskiem a łąką, którego ekscytuje barwa nieba, który pisuje wiersze ale do prozy nie ma serca. Który gra na gitarze, który zarabia na życie fotografowaniem, a swój sprzęt wozi w plecakach. Który jest jak wiatr. I porusza się jak wiatr. Być może z wiatru powstał.

To były dobre sny, te sny sprzed lat; nie sprawdziły się, ale cieszę się, że mi się przyśniły.

Jeśli chciałbyś zjeść znowu kolację, kiedy biała ćma pomyka, przyjedź dziś wieczór, jak tylko skończysz. Pora obojętna.

Najpierw trzeba widzieć obrazy, słowa przychodzą później.

Analiza rozbija całości. Niektóre rzeczy, rzeczy magiczne, muszą pozostać całe, kompletne. Jeśli patrzy się na ich fragmenty znikają.

Był tu niedawno; leżała tam, gdzie przed kilkoma minutami woda obmywała jego nagie ciało, i świadomość tego wyzwoliła silny erotyczny impuls. Erotyzmem zaczynało dla niej tchnąć niemal wszystko, co łączyło się z Robertem Kincaidem.