Nigdy nie uciekniesz przed dwoma najważniejszymi istnieniami w życiu każdego człowieka: przed Bogiem i przed śmiercią. Bóg ci stale towarzyszy i będzie się gniewał, bo nie zwracasz uwagi na cud życia. Ani na cud śmierci.

Spadający w przepaść nie pyta, czyje ręce wyciągają się, by go ocalić.

Ze szczytu można dojrzeć jak wszystko jest małe. Tutaj nasze zwycięstwa i smutki przestają być ważne. To co zdobyliśmy i co straciliśmy zostaje w dole. Ze szczytu góry widzisz jak wielki jest świat i jak szeroki horyzont.

Kiedy dorośniesz odkryjesz, że stawałeś w obronie kłamstwa, oszukiwałeś sam siebie i cierpiałeś z powodu błahostek. Jeśli staniesz się dobrym wojownikiem, nie będziesz siebie o to obwiniał, ale nie pozwolisz również, by się to powtórzyło.

Stań z losem twarzą w twarz, zareaguj, nie rezygnuj!

Światło jest nietrwałe, gaśnie na wietrze, zapala się od błyskawicy, trudno je uchwycić, niczym promień słońca - a jednak warto o nie walczyć.

[...] i odkryłem, że nie istnieje nic gorszego od poczucia, że nasze istnienie lub nieistnienie nie jest dla nikogo ważne, nikogo nie interesują nasze przemyślenia na temat życia, a świat spokojnie może toczyc się dalej bez naszej kłopotliwej obecności.

Zawsze na świecie ktoś na kogoś czeka, czy to na dalekiej pustyni, czy w samym środku gwarnego miasta.

Silne uczucia są nieokiełznane jak dzikie konie. Popychają nas do działania, nie pytając, czy tego chcemy, czy nie.

Jeśli szczęście się do nas uśmiecha, to trzeba z tego korzystać i starać się mu dopomóc, tak jak ono pomaga nam.

Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Przez okna otwarte na oścież. A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte.

Na tym świecie jedynie miłość zasługuje na wszystko.

Ten, kto czuje się wolny, kocha bezgranicznie. A ten, kto kocha bezgranicznie, czuje się wolny.

Dziś to wiem: niezwykłe napotkać można na ścieżkach zwykłych ludzi.

Kto sam nie zaznał poniżenia, nie potrafi poniżyć.

Nawet Bóg ma swoje piekło - jest nim Jego miłość do ludzi.

To w teraźniejszości drzemie cała tajemnica. Jeśli szanujesz dzień dzisiejszy, możesz go uczynić lepszym. A kiedy ulepszysz teraźniejszość, wszystko to, co nastąpi po niej, również stanie się lepsze. [...] Każdy bowiem dzień nosi w sobie wieczność.

To czego szukamy, znajduje się zawsze w zasięgu naszego wzroku, wystarczy rozglądać się wokół uważnie i w skupieniu, żeby odkryć, dokąd Bóg chce nas zaprowadzić i w którą stronę najlepiej iść.

Marzeniom nie należy stawiać poprzeczki zbyt wysoko.

Jedyny sposób, by ocalić marzenia, to być dla siebie dobrym.

Znając ją dobrze, wiem, że walczyłaby do końca, trwoniąc energię i entuzjazm na próby udowodnienia czegoś, w co nikt, absolutnie nikt nie chciał uwierzyć.

Coś mi mówi , że jestem o o krok od podjęcia błędnej decyzji ..
Lecz błędy też są sposobem działania ,
czego świat ode mnie chce ?
Żeby zrezygnować , wrócić do punktu wyjścia , bez odwagi powiedzieć życiu Tak ?

Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie, gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki jakie niesie nam los.

Niech się dzieje wola Twoja, Panie. Bo znasz słabość duszy Twych dzieci i nakładasz na każdego jedynie taki ciężar, jaki jest zdolny udźwignąć.

Kiedy ktoś umiera, unicestwieniu ulega jedna cząstka kosmosu. Wszystko co czuł, czego doświadczył, co poznał, znika wraz z jego odejściem, tak jak znikają łzy na deszczu.

Mam wybór: mogę być ofiarą losu lub poszukiwaczem przygód wyruszającym po skarb. Wszystko zależy od tego jak będę postrzegała własne życie.

Niebezpiecznie jest, jeśli ktoś zmusza się, by być takim jak inni. Wywołuje to nerwice, psychozy, paranoje. To ciężki przypadek, bo oznacza łamanie praw natury i sprzeciwianie się Bogu, który w niezliczonych lasach i puszczach świata nie stworzył dwóch takich samych liści.

Sztuka miłości jest jak malarstwo: wymaga techniki, cierpliwości, a przede wszystkim eksperymentowania we dwoje. Wymaga odwagi, trzeba posunąć się dalej, poza to, co zwykło się nazywać uprawianiem miłości.

Nikt nie zapala światła po to, aby je ukrywać za zamkniętymi drzwiami: celem światła jest roztaczanie blasku, otwieranie oczu, ukazywanie cudów, które dzieją się dokoła.
Nikt nie poświęca w ofierze najcenniejszej rzeczy, jaką posiada: miłości.
Nikt nie powierza swoich marzeń tym, którzy mogą je zniszczyć.

Pragnienia zawsze pozostają niespełnione. Czyż raz spełnione, nie przestają być pragnieniami?

Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie zauważając jej lub nie dostrzegając (...) przez własny egoizm skazujemy się na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność

Można przecież zawsze udać, że rzucony w nas kamień chybił celu. I tylko nocą - gdy zostajemy sami ze sobą, a nasi bliscy smacznie śpią - tylko nocą możemy w ciszy zapłakać nad własnym tchórzostwem.

Ludzie są wiecznie niezadowoleni. Kiedy mają niewiele, chcą więcej. Jeśli mają dużo, chcą jeszcze więcej. A kiedy to już osiągną, tęsknią za prostym, skromnym życiem.

Nie możesz zatrzymać się w ciągu dnia przynajmniej na piętnaście minut, rozejrzeć się wokół, spojrzeć na siebie, po prostu nic nie robić?

Radość jest jak seks, ma początek i koniec.

Im szczęśliwsi mogą być ludzie, tym bardziej nieszczęśliwymi się stają.

Wojny w wiele mniejszym stopniu stają się przyczyną obłędu, niż napięcie, nuda, choroby dziedziczne, samotność czy odrzucenie.

Nikt nie może dopisać ani jednej joty, ani jednej kropki do tego, co już zapisane.

Emocje są jak dzikie konie.

Niech pani nie wierzy w obietnice. Świat jest ich pełen. Obietnic bogactwa, zbawienia, wiecznej miłości. Niektórzy sądzą, że mogą wszystko obiecać, inni zaś na to przystają, bo łudzą się, że zapewni im to lepszą przyszłość.