Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.

Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z najmędrszych krajów świata.

Marzenia zwykle się spełniają, ale nie tak i nie wtedy, kiedy tego pragniemy.

Bywają chwile, gdy najskrytsze nawet serce milczeć nie może.

Inteligencja jest tą przyprawą, która z najpospolitszych rzeczy robi cuda.

Bywa, że komuś starcza odwagi w wyjątkowych okolicznościach, a nie starcza na co dzień.

Mężczyzna zdolny jest do zazdrości nawet wobec kamienia, który jego znudzona partnerka wyróżniła jako szczególnie piękny.

Być przedmiotem czyichś nadziei - zawsze to lepiej, niż nie budzić ich wcale.

Rozum powiada swoje, a serce chce żyć, chce się weselić.

Czyż przyjaźń prawdziwa nie polega na łamaniu wszelkich przepisów dyskrecji?

Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia, nowe radości, nowe grzechy.

Książka i możliwość czytania, to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji.

Dobrzy ludzie nigdy o siebie nie dbają. Tak jakby naprawdę nie byli dla tego świata.

W życiu są noce i dnie, ale są i niedziele, te jednak zdarzają się rzadziej niż w kalendarzu.

W kroplach dni powszednich, tak samo jak i w morzu, całe niebo można zobaczyć.

Trzeba ludziom zostawić wolność decyzji, nawet jeśli chcą decyzji szalonych albo tragicznych.

Dwoje to już osobny świat.

Piekło jest na ziemi, jest w każdym człowieku i każdy z nas może stanąć przed jakimś wewnętrznym sądem ostatecznym. I zmartwychwstać z niego innym, nowym człowiekiem.

[...] kto wie, czy tylko groteska parodia i humor nie przetrwają jako sztuka autonomiczna, może w nagrodę za to że zawsze były ciaśniej niż inne rodzaje związane z życiem i zawsze życie bardziej deformowały, a deformacja to walny sposób na dotarcie do prawdy.

Człowiek jest tajemnicą - z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.

Miłość fałszuje obraz świata. Ukazuje go dobrym mimo wszystko.

Cierpienie nic nie wyzwala. To my się z niego wyzwalamy.

Tracić siebie dla drugich to jest właśnie odnajdywać siebie.

To, co wiecznie zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.

Bywa, że korzystamy z dobroci, ale nudzimy się dobrymi.

Interes, władza, maszyna - te rzeczy nie widzą człowieka, potrzebują tylko masy.

Majestat śmierci jest taki, że ten, kto dobrowolnie umiera za coś, ma zawsze rację.

Historia rzadko ma coś wspólnego z elegancją.

Nie ma romansów nieskonsumowanych.

Potrzeby się zaspokaja lub się je z ukrycia wywołuje.

Powieść nie ma przyszłości? Zmierzch powieści to zabobon literackiej gawiedzi. Jak w innych środowiskach wróżby o końcu świata.

Bywa - że Faust nie potrzebuje odmładzającego diabła, żeby rozkochać w sobie Małgorzatę...

Prócz tego, co jest możliwe, jest jeszcze to, co jest konieczne.

Być tak dalece kimś, że można sobie pozwolić na bycie nikim.

Za każdym Don Kichotem wszczynającym awantury idzie zawsze Sancho Pansa, który je wykorzystuje.

Pismo i sztuka to jedyni świadkowie czasów.

Tych rzeczy najlepszych - serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci - i tak na własność mieć nie podobna.

Solidarność, miłość, godność - dopiero w imię tych rzeczy postępujemy jak ludzie.

Nie wraca się nigdy na dobre tam, skąd się niegdyś wyszło.

Codzienną pracą twoją możesz wszystko dobre na tym świecie zepsuć i wszystko złe naprawić.