Nie, serce me nie jest tak zepsute! Słabe, dość słabe! A czyż to nie zepsucie?

Nie ma większego skarbu nad wartość dnia.

Kto nie jest w stanie kochać i twierdzi, że nigdy się nie myli, ten pozwolił się już pogrzebać.

Dobry bądź i szlachetny, bądź do pomocy gotowy!

Doskonałość jest miarą nieba, dążenie do doskonałości miarą człowieka.

Komu tysiące lat nie mówią nic, niech w ciemności niewiedzy żyje z dnia na dzień.

Konieczność jest najlepszym doradcą.

Nie wszędzie, gdzie jest woda, muszą być żaby; ale gdzie słychać żaby, tam jest woda.

Świat idzie naprzód tylko dzięki tym, którzy się temu sprzeciwiają.

Ten jest najszczęśliwszy z ludzi, kto koniec życia umie powiązać z jego początkiem.

Cud jest najukochańszym dzieckiem wiary.

Dopiero w późniejszym wieku dowiadujemy się, co nas spotkało w młodości.

Głupi i mądrzy ludzie są nieszkodliwi, tylko półgłówki są niebezpieczne.

Kto pierwszy guzik chybi, ten już nie da sobie rady z zapinaniem.

Prawda jest podobna Bogu: nie ukazuje się bezpośrednio, musimy ją odgadywać z jej przejawów.

Talent kształtuje się w spokoju życia prywatnego - charakter w wirze życia publicznego.

Wszystko jest prostsze, niż zdolni jesteśmy pomyśleć, a jednocześnie bardziej zawikłane, niż można pojąć.

Radość jest matką wszystkich cnót.

Nie ma tak przeciętnego człowieka, od którego mędrzec nie mógłby się jeszcze czegoś nauczyć.

Zachowanie się jest lustrem, w którym każdy pokazuje, jakim jest.

Kto ma słuszność i cierpliwość, dla tego przyjdzie też odpowiedni czas.

Z dziełami sztuki łączy się wiele tradycji. Dzieła natury są zawsze jak wypowiedziane słowa Boga.

Jednostajny jest rodzaj ludzki. Większość przepracowuje przeważną część czasu by żyć, a ta odrobina wolności, która im pozostaje, niepokoi ich tak, że używają wszystkich środków, żeby się jej pozbyć.

Tak, jestem tylko wędrowcem, pielgrzymem na Ziemi. A wy - czyż jesteście czymś więcej?

Z oddalą jest tak, jak z przyszłością! Wielka mglista całość rozciąga się przed naszą duszą, nasze doznania rozpływają się w niej jak nasze oko i tęsknimy...

Ale serce to teraz zamarło, nie płyną już z niego żadne zachwyty; oczy moje są suche, a myśli moje, nie obmywane już orzeźwiającymi łzami (...) Cierpię wiele, bo straciłem to, co myło życia mego jedyną rozkoszą, świętą, ożywczą siłą, którą zawsze tworzyłem wokoło siebie.

Ludzkość stale kroczy naprzód, jednak człowiek pozostaje ten sam.

Czas jest także żywiołem.

I jak ten głupiec u mądrości wrót
Stoję - i tyle wiem, com wiedział wprzód.

Każdemu się wydaje, że ponieważ umie mówić, może rozprawiać o języku.

Najmniejszy włos rzuca swój cień.

Niewdzięczność jest gorsza niż kradzież.

To, co najprzeźroczystsze jest już pierwszym stopniem mętności...

Tylko w zbiorowości poznajemy naturę: tylko zbiorowo przeżywamy prawdziwe człowieczeństwo.

Pracując natomiast mozolnie i używając jeno własnych niewielkich sił, postrzegamy częstokroć, że przy całej powolności i ucieraniu się z przeszkodami, doprowadzamy do czegoś więcej, niż inni, płynący pełnymi żaglami i dzierżący silnie ster, a wówczas, widząc, że dorównaliśmy innym, lub żeśmy ich nawet wyprzedzili, osiągamy poczucie własnej wartości.

Więcej światła.
Mehr Licht. (niem.)

Człowiek musi trwać w przeświadczeniu, że niepojęte da się pojąć; inaczej zaprzestałby wszelkich badań.

Kto chce zrozumieć poetę, powinien pojechać do jego kraju.

Jeśli miłość jest wadą, szybko z niej wyrastasz.

Kto wiele przebywa z dziećmi, odkryje, że żaden nasz czyn nie pozostaje u nich bez oddźwięku.