Ludzie nie lubią zakochanych, bo miłość to prywatna impreza, na którą nikt poza głównymi bohaterami nie dostaje zaproszenia.

Każda chwila przeżywania piękna jest bezcenna. Świat na pewno nie jest tylko tym, co widzimy na co dzień. Prawdziwy świat musi istnieć, jestem tego pewna.
Prawdziwy świat, który istnieje za ścianami tego świata i prześwieca przez nie, jak zapalona świeca przez lampion.

Miłość to ucieczka do kraju, w którym jest tylko dwoje obywateli. Z zewnątrz wygląda to jak śmierć. Ludzie mogą do woli walić pięściami w ściany, ale nie mają szans, by znaleźć drzwi. Nikt nie jest w stanie odgadnąć, jak wygląda ukryty za wysokimi murami ogród.

Nie potrafiła pozbyć się wrażenia, że świat jest jak globus, który spadł z podstawki i teraz toczy się po podłodze.

W gruncie rzeczy tylko ignorant, człowiek ubogi w wiedzę może robić to, co chce, i nie zadręczać się porównywaniem swoich osiągnięć z tym, czego dokonano w przeszłości. Ten, który nic nie wie, jest wolny. Ten, który wie, jest przeżuty cierpiętniczą impotencją, rozpływa się w poczuciu niemożności jak perła w kwasie.

[...] Uznał życie za nieznośnie bolesne, pełne cierpienia, podobne do jakiegoś pieprzonego pustego pomieszczenia, i zrezygnował z dalszego udziału w tej imprezie.

Starzy ludzie znają pewnie więcej zmarłych niż żywych. Co za okropność - przeżywać to wciąż od nowa, aż w końcu nie ma już nikogo z bliskich, przyjaciół i znajomych...

Może właśnie tak zachowywał się Bóg - zerkał na świat znad zlewu, przyglądając się, jak ludzie usiłują się wydostać, i co jakiś czas wyciągając kogoś z pojemnika

Życie to ustawiona gra i kasyno zawsze wygrywa, ale warto posiedzieć przy stole i grać dla samej przyjemności grania.

Życie cuchnie. Jest jak ustawiona gra, w której zawsze wygrywa kasyno. Warto o tym pamiętać.