Mądrość: myśleć ze sceptycyzmem, działać z optymizmem.
Mądrości nie można przekazać. Wiedza, którą próbuje przekazywać mędrzec, brzmi zawsze jak głupota.
Niektórzy uważają siebie za doskonałych tylko dlatego, że stawiają sobie małe wymagania.
Był melancholikiem i rozkoszował się niejako własnym smutkiem jak czymś nieznanym, wyjątkowym, wspaniałym.
- Lubisz mnie - ciągnęła dalej - z powodu, o którym ci już mówiłam: przełamałam twoją samotność, przechwyciłam cię tuż przed wrotami piekła i znów obudziłam. Ale chcę więcej od ciebie, o wiele więcej. Chcę cię w sobie rozkochać.
Samotność jest niezależnością, życzyłem jej sobie i zdobyłem ją po długich latach. Była ona zimna, o tak, ale była też cicha, prawdziwie cicha i wielka, podobnie jak zimne, ciche przestworza, po których wędrują gwiazdy.
Wygrywa zawsze ten, kto potrafi kochać i przebaczać.
Możemy zrozumieć się nawzajem; lecz wyjaśnić samego siebie każdy może tylko sam.
No cóż, to już minęło, ten kielich wychyliłem do dna i już nigdy nie został mi napełniony. Czy tego szkoda? Nie, nie szkoda. Nie szkoda niczego, co minęło. Szkoda tylko tego, co jest teraz i dzisiaj, szkoda tych wszystkich godzin i dni, które traciłem, które tylko cierpliwie znosiłem, które nie przynosiły ani darów, ani wstrząsów.
Nie trzeba się nikogo bać. A jeśli ktoś się kogoś boi, to dlatego, że udzielił temu komuś jakiejś władzy nad sobą.
[...] nie ma nic bardziej bezowocnego od rozmyślań nad kimś, kogo się kocha.
Można być bardzo mądrym zupełnie bez nauki.
Człowiek nie może zrozumieć u innych tego, czego sam nie przeżył.
Jesteś dla tego prostego, wygodnego dzisiejszego świata, zadowalającego się byle czym, za bardzo wymagający i za głodny, on cię wypluwa, masz dla niego o jeden wymiar za dużo.
Nie powinieneś tęsknić za doskonalą nauką, lecz za doskonaleniem samego siebie.
Jakże mam nie być wilkiem stepowym i obdartym pustelnikiem, skoro żyję w świecie, którego celów nie podzielam, którego radości są mi wszystkie obce.
Zadanie nasze jako ludzi polega na tym, byśmy w ciągu naszego jedynego indywidualnego życia uczynili krok dalej na drodze od zwierzęcia do człowieka.
Wiara nie pochodzi od rozumu, podobnie jak miłość.
Czułość jest potężniejsza od uporu, woda mocniejsza od skały, miłość silniejsza od przemocy.
Życie jest zawsze straszne. Nie jesteśmy winni, a mimo to jesteśmy odpowiedzialni.
Miłość nie powinna prosić [...] ani żądać. Miłość musi posiadać siłę, dzięki której dojdzie sama w sobie do pewności. I wtedy nie ją cokolwiek ciągnąć będzie, lecz ona zacznie przyciągać.
Charakter człowieka ujawnia się najwyraźniej i najczyściej, kiedy człowiek zostanie odsunięty od swego codziennego otoczenia i postawiony przed czymś nowym.
Kiedy jaźń zostanie pokonana i umrze, musi obudzić się to coś ostatecznego, ten rdzeń istnienia, który nie jest już jaźnią, ta wielka tajemnica.
Wieczność jest mgnieniem oka, w sam raz długim na żart.
[...] prawdziwa sztuka czyni samotnym i wymaga od nas czegoś, co nadwątla nasze zadowolenie z życia.
Nie ma - rzekł kiedyś - wyższego, szlachetnego życia bez znajomości diabłów i demonów i bez nieustannej z nimi walki.
Porządny człowiek nie czyni kroku, nie zyskując przy tym wrogów.
Kiedy ktoś szuka - rzekł Siddhartha - wówczas łatwo może się zdarzyć, że oczy jego widzą już tylko to, czego szukają, że nie jest wstanie niczego znaleźć, nic do siebie dopuścić, bo myśli tylko o tym, czego szuka, bo ma przed sobą cel, bo jest opętany myślą o celu. Wszak szukać znaczy mieć cel. Zaś znajdować to być wolnym, być otwartym, nie mieć żądnego celu.
Niedbalstwo jest po prostu jednym z atrybutów tego świata.