Żyć to przekształcać siebie w dzieło sztuki.

Kobiecie dumnej nie potrzebna jest nawet przyjaźń.

Mężczyzna uwłacza kobiecie nierównością, jeżeli całuje ją w rękę.

Wszelka moralność wywodzi się z religii, albowiem religia jest tylko formułą moralności.

Człowiek jest podły! I podły jest ten, kto go za to zwie podłym.

Zełgać po swojemu - to nieomal lepsze niż powtórzyć prawdę za kimś innym; w pierwszym wypadku jest się człowiekiem, w drugim tylko papugą.

Człowiek to rozumny, jednak na to, by rozumnie postępować - sam rozum nie wystarcza.

Wszak rozum jest sługą namiętności.

Nie trzeba róść, gdzie nas nie posiano.

Najgorsze jest to, że z natury jestem podły i zawsze i we wszystkim dochodzę do ostateczności, przez całe życie przekraczałem granice.

Gdyby wszyscy w uczynkach byli chrześcijanami, to nie trzeba by rozwiązywać żadnych kwestii społecznych.

Bywają marzyciele, którzy obchodzą rocznice pojawienia się ich fantastycznych wizji.

Ukryte poczucie potęgi bywa nieskończenie rozkoszniejsze niż jawna władza.

W logice tkwi zawsze pierwiastek nudy.

Świat pełen jest drogich nieobecnych.

Kto sumienie posiada, niech cierpi, skoro zdał sobie sprawę z pomyłki. Będzie mu to karą - obok katorgi.

...kto się ośmieli więcej niż wszyscy inni, ten też ma najwięcej słuszności.

W ogóle utrzymuje się wśród więźniów przekonanie, że pijany mniej dotkliwie czuje kańczug czy kije.

Zdarzają się przypadki, że zwycięzcy wstyd przed zwyciężonym, iż jemu w udziale przypadło zwycięstwo.

Stare cierpienie tajemną mocą życia ludzkiego przechodzi stopniowo w rzewną radość.

Najbardziej komiczna jest niepotrzebna nikomu działalność.

Pieniądze są jak raki - rozpełzają się na wszystkie strony.

Najlepsze maniery mają ci, którzy swego czasu brali po karku.

Sprytnym ludziom właśnie na głupstwach powija się noga. Im człowiek sprytniejszy, tym mniej podejrzewa, że spróbują łapać go na plewy. Człowieka najsprytniejszego trzeba właśnie na plewy łapać.