W końcu tego właśnie szukamy w książkach: wielkich uczuć, które nigdy nie stały się naszym udziałem, i wielkiego bólu, którego łatwo się pozbyć, zamykając książkę.

Dlaczego serce kocha tylko to, co może stracić?

Książki kochają każdego, kto je otwiera, dając mu poczucie bezpieczeństwa i przyjaźń, niczego w zamian nie żądając.

Historie nigdy nie mają końca, chociaż książki nam to sugerują. One nie kończą się na ostatniej stronie ani nie zaczynają na pierwszej.

Nic nie jest bardziej okrutne od serca z krwi i ciała, gdyż takie serce wie, co człowiekowi sprawia ból.

- Ogień i woda - rzekł - nie za bardzo się kochają. Ale jeśli już się kochają, to namiętną miłością.

Może to tęsknota wiąże ze sobą wszystkie rzeczy...

Książki muszą być ciężkie, bo w nich jest cały świat.

Dzieci to najlepsi żołnierze, bo jeszcze wierzą we własną nieśmiertelność.

Serce jest słabe i zmienne, łaknie tylko miłości i nie ma nic gorszego, niż uczynić je swoim mistrzem. Mistrzem musi być rozum, który śmieje się z lekkomyślności serca, drwi z miłości jako wybryku natury nietrwałego jak kwiat.

- Co to jest? - spytała Despina, oglądając dziwny przedmiot. No tak, skąd mogła wiedzieć, jak wygląda książka? Nie wychowywała się na zamku ani w rodzinie bogatego kupca.
- To jest taka rzecz, która orzechowuje historie - wyjaśnił Fenoglio.

Rzeczywistość na ogół różni się od tego, co się o niej mówi, a ty zawsze myliłaś słowa z prawdą.

Serce jest słabe i zmienne, łaknie tylko miłości i nie ma nic gorszego, niż uczynić je własnym mistrzem.