Zgryzota jest jak trucizna: dobrze ją wypluć...

Nie wiem, co ze mną zrobisz, Panie, ale cokolwiek zrobisz, lepsze będzie od moich teorii.

Świat podobny jest do amatorskiego teatru: więc nie przyzwoicie jest pchać się w nim do ról pierwszych, a odrzucać podrzędne. Wreszcie, każda rola jest dobra, byle grać ją z artyzmem i nie brać jej zbyt poważnie.

Co mi tam ludzkość! — mówił wzruszając ramionami. — Za całą ludzkość i za całą przyszłość świata, za moją własną wieczność… nie oddam jednego jej pocałunku…

Otóż tyrania męska wyciska łzy kobietom, ale tyrania kobieca przyprawia mężczyzn o choroby, ogłupia ich, obezwładnia, demoralizuje...

Kobieta jest podłym zwierzęciem: bawi się tym, czego nawet nie może zrozumieć.

Kobieta poddaje się, by zostać zwycięzcą.

Wino robi człowieka przeźroczystym.

Po ziemi gonimy marę, którą każdy nosi we własnym sercu i dopiero gdy stamtąd ucieknie, poznajemy, że to obłęd.

Piękny świat, ten wasz świat... I miłe są te kobiety, przy których, kiedy im człowiek w najlepszej wierze oddaje własną duszę, jeszcze musi spoglądać na zegarek, ażeby nie spotkał swoich poprzedników i nie przeszkadzał następcom.

Mała irytacja pobudza apetyt.

Dusza ludu jest jak ogień pod granitem.

Łotr będzie łotrem, choćby skończył dwa fakultety.

Prawdziwy patriotyzm nie tylko polega na tym, ażeby kochać jakąś idealną ojczyznę, ale - ażeby kochać, badać i pracować dla realnych składników tej ojczyzny, którymi są ziemia, społeczeństwo, ludzie i wszelkie ich bogactwa.

O krok od siebie staje dwoje ludzi nieszczęśliwych; jedno szuka miłości i rodziny, drugie może walczy z biedą i brakiem opieki. Każda znalazłoby w drugim to, czego potrzebuje, no - i nie zejdą się [...].

Ach! Jakiż podły gatunek zwierząt te baby! Bawią się nami, choć ograniczony ich mózg nawet nie jest w stanie nas pojąć.

Każdy ptak w górze i każdy człowiek na ziemi wyobraża sobie, że idzie tam, dokąd chce. I dopiero ktoś stojący z boku widzi, że wszystkich razem pcha naprzód jakiś fatalny prąd, mocniejszy od ich przewidywań i pragnień.

Nieszczęście jest nieszczęściem tylko dla niedołęgów, dla dzielnych staje się punktem wyjścia do triumfów i ulepszeń, które inaczej nie ujrzałyby świata.

Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.

Romantycy muszą wyginąć, to darmo; dzisiejszy świat nie dla nich.

Miłość jest wtedy piękna, gdy ma wdzięki motyla.

Doświadczony żeglarz nie walczy z prądem ani wiatrem, ale pozwala im unosić się w obranym przez siebie kierunku.

Dziwna bowiem jest natura ludzka: im mniej sami mamy skłonności do męczeństwa, tym natarczywiej żądamy go od innych.

Pieniądz jest spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy. On jest sezamem, przed którym otwierają się wszystkie drzwi, jest obrusem, na którym zawsze można znaleźć obiad, jest lampą Aladyna, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie.

Miłość jest rzeczą zwyczajną wobec natury, a nawet, jeżeli chcesz, wobec Boga.

Bóg w tych czasach nie słucha modlitwy uciśnionych.

Miłość jest wtedy piękna, kiedy ma wdzięki motyla, ale gdy po długim letargu obudzi się tygrys, dziękuję za zabawę!..
Co innego człowiek z dobrym apetytem, a co innego ten, któremu głód skręca wnętrzności!...

Jedyną rzeczywistością, która nie zawodzi i mnie kłamie, jest chyba śmierć.

Jak wicher odnosi ptaka na pustynię, tak gniew wyrzuca człowieka na brzegi niesprawiedliwości.

Nie trzeba topić się we własnym wnętrzu lub rozpraszać w zmysłach, ale - chodząc po ziemi - trzeba trzymać głowę w niebie, dopóki nie przeniesiemy się tam całkowicie.

Zgryzota jest jak skarb dany do przechowania. Póki strzeżemy jej sami, nawet sen ucieka od nas i dopiero wtedy robi się lżej, gdy znajdziemy drugiego stróża.

Miłość jest radością świata, słońcem życia, wesołą melodią na pustyni...