Cytaty autorów na literę S - Antoine de Saint-Exupéry strona 3

Byłem zbyt młody ,żeby umieć ją kochać.

Czysta logika jest ruiną ducha.
Pure logic is the ruin of the spirit. (ang.)

Naprawdę istnieje tylko jedna radość: obcowania z ludźmi.

[...] nie na tym polega wolność, aby nie być wcale.

Obowiązek rozpoznasz po tym przede wszystkim, że nie pozostawia ci on prawa wyboru.

Nie znam innego sposobu umacniania miłości niż poświęcenie dla miłości.

Prawdziwe cuda nie wzbudzają wrzawy.

Kochać to znaczy narodzić się.

Tylko nieznane budzi w człowieku lęk.

Cel uświęca środki. Tak, ale tylko wówczas, gdy środki nie są z tym celem sprzeczne.

W życiu nie ma rozwiązań. Jest tylko działanie sił. Te siły trzeba umieć stworzyć, a rozwiązanie przyjdzie samo.

Wbrew powszechnemu mniemaniu miłość nie przynosi ze sobą cierpień. Cierpienie przynosi instynkt posiadania, który jest zaprzeczeniem miłości.

Jeżeli nawet życie ludzkie jest bezcenne, postępujemy zawsze tak, jakby istniało coś, co jest więcej warte niż życie ludzkie... Ale co?

Gdy ktoś kocha różę, której jedyny okaz znajduje się na jednej z milionów gwiazd, wystarczy mu na nie spojrzeć, aby być szczęśliwym. Mówi sobie: „Na którejś z nich jest moja róża...”.

Nieważne jest w moich oczach, czy człowiek będzie mniej, czy więcej posiadał. Ważne jest, czy będzie mniej, czy bardziej człowiekiem.

Zapewne są ludzie bierni, lecz bierność jest jakąś formą rozpaczy.

Jeżeli chcesz zrozumieć słowo szczęście, musisz je pojmować jako zadośćuczynienie, a nie jako cel.

Albowiem wydawało mi się, że człowiek jest taki właśnie jak twierdza. Kruszy mury, żeby zapewnić sobie wolność, ale wtedy staje się fortecą zburzoną i wydaną gwiazdom. Wtedy rodzi się lęk nieistnienia.

Jesteśmy jedni dla drugich pielgrzymami, którzy różnymi drogami zdążają w trudzie na to samo spotkanie.

Nie ufam człowiekowi skłonnemu wydawać sądy z jednego tylko punktu widzenia.

Niczego nie można zbudować na niewolnictwie, chyba że buntu niewolników.

Wśród moich ludzi widziałem także dzieci zagrożone śmiercią [...]. Bo zdarza się, że Bóg, podobny do żniwiarza, ścina kwiaty wmieszane w jęczmień.

Tylko kierunek działania ma znaczenie. Ważne jest iść ku czemuś, a nie dojść tam, bo nie dochodzimy nigdzie i nigdy, chyba że do śmierci.

Człowiek na ziemi jest celem dla ukrytych strzelców.

Prawdziwą wartość ma jedynie szacunek wroga.

Nie ma Boskiej amnestii, która by zaoszczędziła człowiekowi stawania się.

Nie spodziewajcie się niczego po człowieku, który pracuje wyłącznie dla potrzeb własnego życia, a nie dla swego trwania w wieczności.

To za sprawą bezinteresownego poświęcenia ludzie nawiązują łączność między sobą.

Prawdą człowieka jest to, co go czyni człowiekiem.

Jest rzeczą łatwą oprzeć ład jakiejś społeczności na zasadzie podporządkowania każdego jej członka ustalonym prawom. Jest rzeczą wygodną urobić tak człowieka, by ślepo bez protestu poddawał się władcy lub przepisom Koranu. Ale o wiele większe osiągnięcie polega na tym by nauczyć go kierować samym sobą i przez to uczynić wolnym.

Istnieje tylko jeden luksus prawdziwy - luksus związków ludzkich.

Jesteśmy podobni do pielgrzymów, których nie męczy wędrówka przez pustynię, ponieważ ich serca zamieszkały już w Świętym Mieście.

Kto wznosi swoją katedrę, na której budowę potrzeba stu lat, może sto lat żyć zachowując bogactwo serca.

Nienawidzą innych ludzi. I jeżeli posiadają więzienia, zapełniają je więźniami. Ale w ten sposób umacniają swego wroga, bowiem więzienia promieniują silniej niż klasztory.

Są prawdy wyższe niż twierdzenia Rozumu. Coś nas przenika i nami kieruje, ulegamy temu nie umiejąc zarazem określić.

W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.

Zmuś ich, aby wspólnie budowali wieżę, a uczynisz ich braćmi. Ale jeśli chcesz, aby się znienawidzili, rzuć im ziarno.

Ziemia więcej nam mówi o nas samych niż wszystkie książki. Bo stawia nam opór.

Liczy się tylko obrana droga i kierunek, i skłonność ku czemuś.

Jeśli pozwolisz, by robactwo się rozmnożyło - rodzą się prawa robactwa. I rodzą się piewcy, którzy będą je wysławiać.

‹‹ 1 2 3 4 ››