Tylko od nas zależy, czy będziemy ubożsi o jeden dzień, czy też bogatsi o to, czego w nim dokonaliśmy.

Los daje nam wiele życiowych szans,
szkoda tylko, że dowiadujemy się o tym
po fakcie.

Człowiek tęskni za tym, czego nie ma, gubi to, czego szukał i szuka to co zgubił.

Człowiek jest do tego stopnia egoistyczny, że stojąc nad grobem przyjaciela, potrafi płakać nad sobą z powodu jego utraty.

Życie ludzkie jest jak bieg po okręgu, człowiek uciekając przed samotnością, chroni się w ramiona ludzi, po czym poznając ich obłudę i zło, ucieka w samotność.

Prawdziwy mężczyzna to ten, który potrafi kochać trzy kobiety na raz: matkę, żonę i córkę. Prawdziwy mężczyzna o Wielkim Sercu to ten, który potrafi kochać cztery kobiety na raz: matkę, żonę, córkę i... teściową.

Człowiek zapada chwilą w pamięci drugiego człowieka, jak kamień rzucony w wodę.

Człowiek choć nie wiem jak wiele by miał, zawsze będzie myśleć, nie o tym co posiada, ale o tym czego nie ma.

Pamięta o tym niewielupieniądze nie mogą być celem- mają być środkiem do celu.

Ludzie zazwyczaj dopiero po śmierci dowiadują się, że byli wielcy.

Marzenie jest jak mydlana bańka, kiedy je chwytamy pryska.

Ludzkie nieszczęścia są jak znaleziona fotografia - obojętna dla wszystkich, z wyjątkiem właściciela.

Największym złodziejem czasu jest własne lenistwo.

Najtrudniejsza religia świata - tolerancja.

Cele w życiu człowieka powinny być jak horyzonty, tak aby osiągając jedne zawsze widzieć nowe.

Miłość jest jak najpiękniejsza kobieta, na którą czeka się całe życie, te najpiękniejsze mają to do siebie, że lubią jednak nie przychodzić.

Starość przychodzi dopiero wtedy, gdy zaczynamy mieć więcej wspomnień niż marzeń.

Są tacy, którzy w zwalonym drzewie zawsze będą widzieć tylko przeszkodę, inni okazję do tego,
by skoczyć naprzód.

Szczęście jest jak domek z kart, łatwiej je zburzyć niż zbudować.

To prawda, że pieniądze nie dają szczęścia, ale za to pomagają w nieszczęśćiu.

Ludzie są jak obrazy impresjonistów, z daleka interesujący i kolorowi, tracą jednak przy bliższym poznaniu.

Wielkość człowieka ocenia się nie po stanowisku, jakie zajmuje, ale po tym, czy potrafi zachować do niego dystans.

Wciąż biegając za szczęściem uiekamy przed tym, które już nas spotkało.

Każdy musi mieć jakiegoś bzika, by być normalnym.

Tym co zdradza nas najczęściej
nie są ani przyjaciele, ani wrogowie
ale nasz własny język.

Rzeczą ludzi małych jest potykać się na małych problemach, rzeczą ludzi wielkich przechodzić ponad nimi.

Najgroźnieszym ze wszystkich żywiołów jest ludzki gniew.

Niech pamiętają bogaci
że gromadząc bogactwo
można nic nie zyskać
a wszystko stracić.